Muž, supruga, labrador, retriver, park i zalazak sunca. I plesne uptempo orkestracije Pavela kao konačni proljetni soundtrack svih dosadašnjih sitnih melankolija i sramežljivih pokušaja bacanja u taj ‘bigbendovski’ pukački dodatak.
Možda i započinje kao klanjanje suncu Katrine & The Wavesa ali svakako odlazi u druge matrice ugodnih pop harmoniziranja. Aljoša i Tonka su višekratno legitimni na putu dokazivanja svog mainstremaškog srednjestrujaškog statusa kao konstanta domaće radiofonične scene. Istureni članovi kolektiva Pavel fino se nadopunjuju kroz njegove melankolične stihove ugodnog starenja i njen zvonki glas.
Ima razloga za slavlje. Ovo nije za Maksimir uz grah, ali i može biti.