THE SPLITTERS
Role filmova
Croatia records
****
Evo, konačno su se “Role filmova” The Splittersa nakon digitalnog izdanja pojavile i u “tvrdom (CD) formatu”. I potvrdile sva nadanja i dobre kritike prvijenca. Najkraće rečeno, The Splitters su čvrsti pop-rock bend u stilu negdašnjih perjanika britpopa šezdesetih i novovalnih grupa poput Pretendersa, trajno sklonih pop melodiji i “rockerskoj” energiji. Znam da to zvuči kao isprazna fraza, ali ako nešto nedostaje domaćoj sceni, onda su to nasljednici Animatora, Đavola ili Filma; rock bendovi čije melodije neće biti prezaslađene i isprazne. Uvodna pjesma “Barbara” je up-tempo broj čija stilistika je upravo takva; gitara (u stilu Curea ili Joy Divisiona) i ritam sekcija slijede trag novovalnog zvuka, a “break” s usporenom (klavirskom) dionicom – uz duhoviti tekst – nešto što bi valjda nekoć potpisali i Motorsi.
“Nitko kao mi” je još bliža tim posljednjima s odličnim rastom teme po uzoru na U2, te s gitarskim završetkom u stilu Pink Floyda u “cinemascopeu”, a “Emocionalna pornografija” je besprijekorno spajanje novovalnog i power-popa s naglašenom vožnjom čvrste ritam sekcije. Naslovna pjesma “Role filmova” se gradi iznad gitarskog sitnog tkanja koje u zaraznom melodioznom refrenu prerasta u orgazmičko sviranje. “Ti se raduješ” je ambijentalna lagana pjesma s naglašenim tonovima (stariji će se podsjetiti na učinak Nicka Masona na kultnom psihodeličnom epu Pink Floyda “Set The Controls For The Heart Of The Sun”), koja – naravno – u drugom dijelu pjesme raste u moćno sviranje, slapovima gitara i lukavim pojačanjima pozadinskih vokala.
Prava rock budnica!
Za razliku od nje, “Sve je bilo odlično” je čista “pržiona” s otkačenim gitarama i udaranjem ritam sekcije, kao i u pjesmi “Ovaj put te volim”. Prava rock budnica! Lagana pjesma “Neke riječi” donosi smirenje uz vješto naslanjanje gitara na Gilmoura iz vremena “Wish You Here”. Riječ je o uspješnom spajanju floydovske “ambijentalnosti” (pa i dobro iskorištenog citata “Nights In White Satin”) s čvrstom ritam sekcijom i zgodnom dramaturgijom teme koja uz zavodljiv refren raste “do neba”. Logičan nastavak – kao svojevrsni “outro” prethodnoj temi – donosi “Još sam tvoj”.
“U plavoj sobi” je nova sporija tema vođena basom i već poznatim gitarskim fraziranjem, te s gradacijom prema moćnom završetku i jecajućem gitarskom solu. CD nudi i tri bonusa. “Lost And Found” – suradnja s Kolarićem i Mihaljevićima – pravi je hommage Beatlesima. Kao i odlična balada, te jedan od bisera albuma, “Svjetlost” je pjesma s akustičnom gitarom i “beatlesovskim” aranžmanom. I zaključna “Izgubljeni grad” – stilski i ona srodna gitarskom novovalnom pop-rocku ranih osamdesetih – apsolutni je dokaz da su dva bratska para (Josip i Petar Senta te Marko i Antonio Komić) vrlo dobrodošla pojava ne samo na splitskoj (ne baš previše rockerskoj) sceni, već i na hrvatskoj te, naravno, regionalnoj. Bravo ekipa!